این روزها این خبر را مکرر می شنویم که یارانه واریزی توسط دولت پس از افزایش قیمت بنزین تورم به بار می آورد و طرح جدید دولت تنها مرهمی گذرا برای کاهش فشار بر طبقه کم درآمد و متوسط است و در بلند مدت نه تنها اثرات مثبتی برای اقتصاد کشور ندارد بلکه خسارات جبران ناپذیری را بجا می گذارد چرا که پول‌هایی که از جانب دولت بعنوان یارانه به مردم پرداخت می شود می‌تواند به سمت سرمایه‌گذاری در امور عمرانی ، صنعت و ایجاد هزاران شغل استفاده شود اما هزینه شدن آن توسط مردم برای امور مصرفی یعنی یک فاجعه قریب الوقوع برای اقتصاد کشور !
آیا بهتر نبود دولت در عوض افزایش ناگهانی قیمت بنزین و پرداخت یارانه به افراد کم درآمد ، در طول این سالها بجای ثابت نگه داشتن قیمت بنزین، تدریجی قیمت بنزین را افزایش میداد و همچنین همانند بسیاری از کشورها مالیات تصاعدی بر مصرف بنزین اعمال می کرد.
آیا بجز این است که در حال حاضر در اقتصاد ایران نظام مالیاتی، نظام بانکی و نظام یارانه‌ای سه نظام اقتصادی کشور هستند که در اختیار ثروتمندان قرار دارد و دولت تنها با پرداخت یارانه ها اقدام به نابودی اقتصاد کشور و هدر رفت منابع زده است.
آیا بارها اقتصاددانان کشور به این نکته اشاره نکرده اند که طرحی که در دولت‌های نهم و دهم توسط احمدی نژاد یارانه به مصرف کنندگان پرداخت شد طرح اشتباهی بود که متاسفانه تا همین لحظه ادامه این طرح خسارات زیادی را به کشور تحمیل نموده است و بهتر بود که این یارانه به تولیدکنندگان پرداخت می شد تا گامی در جهت حمایت از تولید ملی و ایجاد اشتغال و سرمایه گذاری و شکوفایی اقتصاد برداشته شود!
آیا بهتر نیست دولت دکتر روحانی برای حمایت از طبقات محروم همانند بسیاری از کشورهای توسعه یافته یک صندوق تشکیل دهد و بجای پرداخت یارانه نقدی به افراد کم درآمد آن مبلغ را در آن صندوق ذخیره کنند که آن را در حوزه‌هایی مانند آموزش، بهداشت و حمایت از بازنشستگان و یا ایجاد زیر ساخت‌های کلان هزینه کنند.
سخن آخر اینکه پرداخت یارانه به مردم آن هم بصورت نقدی نتیجه مثبتی ندارد و دولت محترم بهتر است بجای افزایش قیمت بنزین و کسب درآمد از جیب مردم اقدام به اصلاح نظام مالیاتی بخصوص افزایش مالیات بر ثروتمندان نماید و جامعه دو قطبی که در ایران ایجاد شده است را اصلاح نماید .