بنابراین یکی از وظایف اصلی بانک مرکزی این است که با این بانک ها تصفیه حساب کند، زیرا ادامه این رویه خود عاملی برای ورشکستگی بانک ها خواهد بود.
بسیاری از صاحب نظران اقتصادی معتقدند که دولت محترم می‌تواند حجم بالایی
از اوراق بدهی دولتی را منتشر کند و منابع جمع‌آوری شده صرف پرداخت بدهی دولت به بانکها
و بعد بدهی بانکها بخصوص بانک های خصوصی به بانک مرکزی شود و از چرخه خارج شود اما
متاسفانه تا این لحظه هیچ گونه اقدام اساسی توسط بانک مرکزی صورت نگرفته است و شاید
دلیلش این است که دولت محترم به واسطه بانکها
دست در جیب بانک مرکزی کرده و کسری‌های بودجه و نیازمندی های مالی خود را با واسطه
بانکها از منابع پرقدرت بانک مرکزی، تامین می‌کند که موجب رشد پایه پولی، افزایش نقدینگی
و در نهایت رشد نرخ تورم می‌شود فراموش نکنیم که کارکرد نظام بانکی در اقتصاد دارای
اهمیت بسیاری است و در صورت اختلال در این نظام، سایر بخش‌های اقتصادی ایران نیز دچار
بحران خواهد شد.
حال سوال اصلی این است که آیا دولت محترم با بکارگیری از درامدهای نفتی و سایر اقدامات مانع
از ورشکستی بانکها شده است؟ اگر آری دولت تا کی می تواند به حمایت خود ادامه دهد؟
سخن آخر اینکه در صورت تصویب
FATF و اتصال ایران به
شبکه بین المللی بانکی میبایست، بانکهای دولتی و خصوصی ایران حسابهای خود را شفاف نماید
که البته با این حجم از بدهی معوقه آنهم بدون ضمانت این امر کمی بعید بنظر میرسد!