در همین راستا معاون حمل ونقل سازمان راهداری در گفتگو با روزنامه دولتی ایران (9/3/98) به نکات قابل توجهی درخصوص حمایت های ویژه ازکامیون دارانی که بار آن ها کالاهای اساسی است اشاره کرده است :
1-شارژسهمیه ی سوخت عملکردی به میزان 50درصد برای کامیون های بالای 20تن بار.
2-اختصاص روغن باقیمت مصوب به ازای هر 4هزار کیلومتر پیمایش .
3-برقراری کانال های مکاتباتی با وزارت صنایع ، معادن و تجارت وهمچنین مجلس به منظور تامین لاستیک به کامیون داران .
4-انتقال مشکلات کامیون داران درتامین قطعات یدکی به وزارت صمت وستاد تنظیم بازار .
این بسته های حمایتی در موقعی اجرائی می شوند که بسیاری از مناطق جنوبی وبنادر کشور اعلام نیاز کرده اند وبه قول معاونت مذکور :" حمایت همه جانبه ای به عمل خواهد آمد تا حمل و نقل کالاهای اساسی در شرایطی که کشور بیشترین نیاز را به خدمات آنان دارد با مشکلی مواجه نشود ."
جالب است بدانیم به رغم "ایران"شکل بیانی این عبارات نه تنها هیچ شباهنی به گفتگو ندارد؛ بلکه تیتر انتخابی هم "بسته تشویقی رانندگان"،هیچ گونه مناسبتی با موضوع ندارد .
نیازهای عاجل اصحاب وسایل حمل ونقل زمینی سبک وسنگین سال هاست زبانزد خاص وعام است .
برای دولت تدبیر وامید باعث بسی افت است که به موقع در قالب کانال های اساسی "انجمن های صنفی رانندگان "به آن ها سرویس ندهد و وقتی در تنگنا قرار گرفت و کالاهایش بیش از ظرفیت انبارهایش در بنادر کشور دپو شدند ، به منظور استمداد و از تاب لابدی به آنان امتیازاتی موقتی بدهد واسم آن را بگذارد " حمایت" یا به قول ارگان دولت " تشویق" !
بااین کلاه آن کلاه کردن و از این ستون تا آن ستون فرج است که نمی شود کشور داری کرد !
"انجمن های صنفی رانندگان " بسیار منطقی وبا حساب وکتاب وارد گود شدند و ثابت کردند مخارج حمل ونقل خیلی بیش از آن است که زیر بار پرداختی کارفرمایان برویم !
جواب چه بود . قلاب سنگ کردن آن ها !... ونتیجه، مقامات حالا :"که کشور بیشترین نیاز به خدمات آنان دارد قول مساعد داده اند ." عین گفته ی پایانی معاونت محترم .