آسیانیوز - ایرج جمشیدی را اول بار هنگام تولد روزنامه «ابرار اقتصادی» در دهه ۷۰ شناختم. در آن زمان، نوجوانی بودم علاقمند مطبوعات و روزنامه‌نگاری. «ابرار اقتصادی» یکی از اولین روزنامه‌های اقتصادی بود که در ایران منتشر شد. در ابتدا تنها ۴ صفحه بود، اما به شدت غنی و خواندنی. بعدها صفحات افزایش یافت و همزمان به حجم آگهی‌ها اضافه شد. تا جایی که کار به جایی رسید که برخی مواقع در صفحه اول، (نیمه صفحه بالا) جز لوگو و یک تیتر، بقیه همه آگهی می‌شد. روزنامه‌ای کیفی که نه تنها رکورد تیراژ روزنامه اقتصادی را شکست، بلکه مرزهای سودآوری را پشت سر گذاشت. تجربه‌های بعدی نشان داد او در تبدیل رسانه به کسب‌وکاری سودآور تبحر دارد. در آن دوره علاوه بر «همشهری» و «ایران» دو روزنامه رنگی و جذاب شکل و محتوایی، «ابرار اقتصادی» سیاه و سفید و بعدها دو رنگ، جذابیت محتوایی خاصی داشت.
ایرج جمشیدی عمیقا از روزنامه‌نگاری لذت می‌برد. این را با کمترین گفت‌وگو با او در زمینه رسانه می‌شد دریافت کرد. این شرط لازم برای روزنامه‌نگاری است. در یک تعریف می‌توان گفت روزنامه‌نگاری که از روزنامه‌نگاری لذت نبرد، روزنامه‌نگار نیست.
او روزنامه‌نگار موفقی بود. روزنامه‌های «ابرار اقتصادی» و «آسیا» هر کدام در دوره نخست، سند موفقیت حرفه‌ای - اقتصادی (کسب‌وکاری) ایرج جمشیدی بودند. وقتی موانع در برابر روزنامه‌نگاری جدی و حرفه‌ای او به‌وجود آمد، راه‌حل را در ادامه مسیر در قالب روزنامه‌نگاری اقتصادی - بازرگانی یافت و در این حوزه هم موفق بود.
علاوه بر این، او برای روزنامه‌نگاری، هویت مستقل قائل بود. همیشه به جایگاه روزنامه‌نگاری خود می‌بالید و افتخار می‌کرد. به همین دلیل برای سال‌های طولانی روزنامه نگاری و سردبیری را ترک نکرد؛ سراغ جایگاه دیگری نرفت و صندلی تحریریه را به حاشیه نراند. ایرج جمشیدی روزنامه‌نگار بود و در زمینه‌هایی مثل خبرنویسی و گزارش‌نویسی مهارت فوق‌العاده‌ای داشت. به همین دلیل تا آخر عمر در بسیاری از برنامه‌های خبری خود حاضر می‌شد.
اول بار او را در اوایل دهه ۸۰ در برنامه خبری دیدم. به یاد دارم در سفر جک استراو وزیر خارجه بریتانیا به تهران در دولت اصلاحات شمار زیادی از خبرنگاران در محل دفتر مطالعات وزارت خارجه در نیاوران تهران حاضر شدند. او نیز با وجود اینکه سردبیر روزنامه «آسیا» بود به این برنامه آمد. جک استراو اولین وزیر خارجه انگلیس بود که بعد از انقلاب به تهران سفر می‌کرد.
ایرج جمشیدی، ارتباط روزنامه‌نگاری ـ فقر را زیر سوال برد و نمادی از روزنامه‌نگاری ـ ثروت بود. ثروتی که در نتیجه فعالیت حرفه‌ای و خلاقانه به‌دست آمد.
ایرج جمشیدی، گرم و خوش صحبت بود. انسان باهوش و از مدیران مطبوعاتی موفق به‌شمار می‌رفت. او روزنامه‌نگاری را دوست داشت. یادش گرامی