به گزارش آسیانیوز، کوروس سرهنگ‌زاده به واسطه نسبت خویشاوندی با داریوش رفیعی، از کودکی شیفته او شد. وقتی خواننده جاودانه‌هایی مانند «گلنار» و «شب انتظار» با مرگ ناگهانی در ۳۱ سالگی، ایران را در بهت و حسرت فروبرد، سرهنگ‌زاده تصمیم گرفت صدای او را برای نسل‌های بعد زنده نگه دارد.
دوم بهمن‌ماه، شصت‌وسومین سالروز درگذشت داریوش رفیعی بود و روزنامه شرق به همین مناسبت با سرهنگ‌زاده گفت و گویی انجام داده است که بخشی از آن در ادامه آمده است:
سرهنگ‌زاده در پاسخ به این که به نظرش چرا بازخوانی‌هایی که خوانندگانی مانند محمد معتمدی و سالار عقیلی انجام دادند نتیجه مطلوبی نداد و ماندگار نشد، می‌گوید: «محمد معتمدی و سالار عقیلی صاحب سبک هستند اما به هر ترتیب کار باید به دل مخاطب بنشیند و ظاهرا این اتفاق رخ نداد.»
او ادامه می‌دهد: «من عیب‌ها و اشکال‌های اجرای «بگو کجایی» را به محمد معتمدی متذکر شدم و گفتم: «قبل از اجرا می‌توانستی به من بگویی». او پیش‌تر نزد من می‌آمد و برخورد خیلی صمیمانه‌ای هم داشت.»
سرهنگ‌زاده در جواب این که «هنوز هم نزد شما می‌آید؟» می‌گوید: «نه، از چند سال قبل دیگر او را ندیده‌ام.»
او در پاسخ به این سوال که شما آن سال درباره محمد معتمدی، تعبیری به کار بردید و گفتید محمد معتمدی در حال‌حاضر اولین صدای آواز ایران است، می‌گوید: «من صدای خوب دیگری در این مدت نشنیده‌ام. وقتی به صدای معتمدی گوش می‌دهم، متوجه می‌شوم او با صدایی که دارد، می‌تواند کارهای خیلی بهتری انجام بدهد.»
سرهنگ‌زاده در جواب این که درباره همایون شجریان چه نظری دارد، می‌گوید: «همایون هم خیلی خوب است، ولی نوآوری‌هایی که انجام می‌دهد به خودش صدمه می‌زند.»
کورس سرهنگ‌زاده (زادهٔ ۱۰ تیر ۱۳۱۶) خواننده ایرانی است.
تولد و تحصیلات
وی در سال ۱۳۱۶ در پاریز سیرجان متولد شد. والدین و جد او اهل شهرستان بم بودند. وی در حال حاضر در کرج زندگی می‌کند.تحصیلات ابتدایی خود را در سیرجان و بم به پایان برده و برای ادامه تحصیل به کرمان آمد. دبیرستان را در کرمان شروع کرد و زمانی که به تهران رفت، در تهران به اتمام رسانید.
فعالیت‌های اداری و شغلی
در تهران، وارد کار مطبوعات شد و با مجله کیهان بچه‌ها همکاری داشت. پس از هشت سال، وارد کار دولتی شد و در اداره آمار عمومی مشغول انجام وظیفه گردید و مدتی نیز مدیر کل تدارکات سازمان نقشه‌برداری کشور بود. او در کابینه شاپور بختیار به سمت معاون وزارت پست و تلفن و تلگراف معرفی شد.
فعالیت خوانندگی
وی به مدت ۱۳ سال با حبیب‌الله بدیعی همکاری کرد و اشعاری از برخی از ترانه‌سرایان آن دوران مانند معینی کرمانشاهی، تورج نگهبان و ایرج نیری را اجرا کرد. علاوه بر بدیعی، سرهنگ‌زاده آهنگ‌هایی از مجید وفادار و منوچهر لشکری را نیز اجرا کرده‌است. او جزء خوانندگانی است که در سال ۱۳۸۸ پخش صدایشان از رادیوی دولتی ایران ممنوع اعلام شد؛ اما در پاییز ۱۳۹۲ یکی از آهنگ‌های وی به عنوان تیتراژ پایانی برنامه رادیو هفت پخش و نام وی در تیتراژ ذکر شد. در آخرین بخش برنامه ۸ اسفند ۱۳۹۲ از رادیو هفت بار دیگر آهنگی از او به نام ای کاروان که توسط بامداد فلاحتی بازخوانی شده بود نیز پخش شد.
آثار
دل که بی یار نمیشه
چشمام آخه شوره
با تو دنیا قشنگه
الهی بمیری تو ای دل
قصه های من
آشفتگی
از یاد رفته
عشق بی ریا
میخانه
«دیگه عاشق شدن فایده نداره» (شعر و موسیقی: جهانبخش پازوکی)
رفته بود
باد صبا
زهره
من شمع شبم
«زنگ کاروان» برای فیلم «لیلی و مجنون»
به سوی تو
آسمون
فال حافظ
شبگرد
یا علی
لیلا
قسم
افسانه هستی
دشت جنون
مکن هرگز فراموشم
تو رفتی
قصه آشنایی
قصه این عشق
منابع