آسیانیوز - هر زمانی که فرمایشات سرکار خانم علیه علم‌الهدی را می شنویم اگر قوه دماغی و عقلی مان‌کلهم و یک جا از کار نیفتد، مطمئن باشید انچنان ان را مغشوش و پریشان می کند که قدرت تشخیص دست چپ و راست خودمان را هم از دست می دهیم و در این شرایط اگر گریبان چاک ندهیم و سر به کوه و بیابان نگذاریم واقعاً شانس با ما یار بوده است و به قولاً هنر کرده ایم...
از دیروز تا حالا که این افاضات تازه ایشان را شنیده ایم نمی دانیم به کجا پناه ببریم و چه خاکی به سرمان بریزیم...
با این فرمایش ایشان، هر آنچه تا حالا برای دانش آموز و دانشجو و دانشگاه و درس و استاد و کلاس و علم و دانش و فناوری و تکنولوژی سرمایه گذاری شده است، کلهم باد هوا بوده است و یک جا به فنا رفته است.
به عبارتی هر چه تا حالا بافته بودیم پنبه شد.
کاش ان سیده السادات فرهیخته زودتر از این زحمت لب تر کردن را به خود می دادند و این سخنان گهر بار را می فرمودند تا هم سرمایه های وطنی مان حفظ می شد و به هدر نمی رفت و هم اینکه به دین و ایمان دانش اموز و دانشجوی معصوم از همه جا بی خبرمان لطمه ای وارد نمی شد که حالا ما رعیت همیشه در صحنه به سر و کله هم بزنیم که ای داد و بیداد هم سرمایه مان نابود شد و هم دین و ایمان بچه های مان به باد رفت.
البته ما هم چنان در حال خلسه و گیجی خاص خودمان به سر می بریم و دقیقاً نمی دانیم سرکار علیه تحت تاثیر چه عامل یا عواملی به این کشفیات خلاقانه رسیده اند، که چنین فتوایی را صادر فرموده اند...
یک لحظه که نگاه مان به عینک مبارک ایشان و نحوه گذاشتن ان بر روی بینی متبرک افتاد، نا خودگاه ان نحوه عینک گذاری را روی بینی کج و معوج خودمان امتحان کردیم و من باب امتحان می خواستیم جملاتی را عرض کنیم...باور بفرمایید نزدیک بود که درجا نفس کشیدن یادمان برود...
به عقل ناقص مان اینطور خطور کرده است که شاید خدای ناکرده نحوه عینک گذاری و فشاری که ان عینک بر بینی مبارک آن بانوی فخیمه وارد کرده است در ابراز ان فرمایشات ناب تاثیر گذاشته است....والله اعلم