آسیانیوز - عدم اجرای الگوی کشت نه تنها باعث وابستگی ما به دیگر کشورها در تامین بسیاری از محصولات اساسی می‌شود، بلکه هزینه‌های تولید را بالا می‌برد، مصرف آب را به‌ویژه در بحران خشکسالی افزایش می‌دهد و باعث تولید مازاد بسیاری از محصولات و هدررفت محصولات کشاورزی می‌شود.
وقتی از الگوی کشت صحبت می‌کنیم، یعنی تا حد ممکن به جای کشت محصولاتی که نیاز آبی بالایی دارند مانند شالی، کشت محصولات کم‌آب‌بر را گسترش دهیم و به جای روش‌های سنتی آبیاری مانند آبیاری غرقابی از روش‌های مدرن آبیاری استفاده کنیم و شرایط اقلیمی کشت را به نحوی که توجیه اقتصادی داشته باشد، در نظر بگیریم.
در الگوی کشت، نسبت زمین زیر کشت محصولات مختلف و همچنین زمان و ترتیب مکانی کشت محصولات به‌طور کاملا هوشمندانه تغییر داده می‌شود. برای مثال بعد از گندم زمستانه در مناطق معتدل سویا کشت داده می‌شود. این یک الگوی کشت است. کشت مختلط حبوبات به تثبیت ازت خاک و در نتیجه حاصلخیزی خاک کمک می‌کند و این نمونه‌ای از الگوی کشت است.
با اجرای الگوی کشت بهره‌وری زمین‌های کشاورزی افزایش می‌یابد، امنیت غذایی پایدار در کشور ایجاد می‌شود، وضعیت معیشتی کشاورزان بهبود می‌یابد، فرصت‌های شغلی بهتری در مناطق روستایی ایجاد می‌شود، آفات و بیماریهای زراعی کاهش می‌یابد، حاصلخیزی خاک بهبود می‌یابد و حداکثر بهره‌وری از منابع طبیعی و پتانسیل‌های اقلیمی کشورمان صورت می‌گیرد.
ظرفیت‌سازی و آگاهی دادن و آموزش به کشاورزان از اولویت‌های بسیار مهم است. همچنین نیروهای جوان پژوهشگر باید به این عرصه وارد شوند و نقش شرکت‌های دانش بنیان در این میان بسیار کلیدی است. دولت باید سیاست‌های توانمندسازی و حمایت‌های مالی از فعالین این حوزه رو در اولویت برنامه‌های خود قرار دهد و کشاورزان را تشویق کند تا مشتاقانه در این طرح مشارکت کنند.
با این‌همه بدیهی است به دلیل تحریم‌هایی که کشورمان با آن دست به گریبان است، دستیابی به برخی ماشین‌آلات و فناوری‌های روز دنیا برای کشورمان به سختی محقق می‌شود. اما شکی نیست که ایران یک تنوع آب و هوایی و اقلیمی فوق‌العاده دارد که این کشور را به لحاظ زیر ساخت‌های کشاورزی منحصر به‌فرد می‌کند.
بنابراین برای رسیدن به حد اکثر تولید محصولات با رعایت اصول الگوی کشت با هدف دستیابی به خودکفایی و رهایی از وابستگی به واردات بسیاری از محصولات کشاورزی که منجر به خروج ارز از کشور می‌شود، باید روی این پتانسیل‌های ارزشمند که در کشور وجود دارد، برنامه‌ریزی جدی و راهبردی صورت گیرد. پروژه‌ای که مدت‌هاست روی میز دولت‌ها مانده و در بلاتکلیفی دولت و مجلس، چوب بی تفاوتی و از دست رفتن فرصت‌ها را می‌خورد.