به گزارش آسیانیوز؛ گوران در روزنامه‌های مهر ایران، اطلاعات، کیهان و آیندگان کار می‌کرد و به عضویت شورای سردبیری روزنامه آیندگان رسید. به‌دلیل نوشتن گزارشی برای روزنامه مهر ایران، در فروردین ۱۳۵۰ به چهار سال زندان محکوم شد و با عفو از زندان آزاد شد.
سال ۱۳۵۲ در روزنامه کیهان مشغول شد و سپس به روزنامه آیندگان رفت. در جریان اعتصاب روزنامه‌نگاران از ۱۹ مهر تا ۱۶ دی ۱۳۵۷ به‌صورت فعال شرکت کرد و از اوایل بهمن ۱۳۵۷ تا ۲۲ بهمن ۱۳۵۷ بازداشت و زندانی شد. پس از انقلاب، مدتی در مجلات صنعت حمل‌ونقل و مجله خودش جامعه سالم در دهه ۱۳۷۰ فعالیت کرد و پس از مدتی خانه‌نشین شد.
ایشان یکی از فعال‌ترین و پرنفوذترین اعضای سندیکای نویسندگان و خبرنگاران مطبوعات در پیش و پس از انقلاب ایران بود. در سندیکا برای مقابله با سانسور در ایران و دفاع از حقوق صنفی روزنامه‌نگاران، نقش اساسی داشت. گوران و عمید نائینی با بسته شدن سندیکای نویسندگان، در آغاز دهه ۱۳۶۰ تلاش کردند «انجمن روزنامه‌نگاران دموکرات ایران» را به‌جای آن برپا کنند که به سرانجام نرسید.
در بهمن ۱۳۸۰ به‌همراه داریوش شایگان، نوشابه امیری و علی دهباشی، بدون اتهام و حکم، برای مدتی در زیرزمین اداره اماکن نیروی انتظامی زندانی شدند. وی درسال ۱۳۸۶ به‌عنوان روزنامه‌نگار پیش‌کسوت و برتر، لوح تقدیر انجمن صنفی روزنامه‌نگاران ایران را دریافت کرد. از زمان خانه‌نشینى تا درگذشت‌شان، با ایشان حشر و نشر داشتم. شاید بهترین شارح او ارباب بى نظیر قلم محمد قائد باشد، که فعلاً صرفاً در حد توصیف آن به «غول کوچک» اکتفا کرده است.