قدرت هر کشوری را در سطح جهان، اقتصاد آن کشور تعیین میکند و منابع ارزی بالای هر کشوری نیز قدرت چانه زنی و مانور مقامات آن کشور را در بین سایر دولتهای جهان ارتقا میدهد. در جهان امروز، لشگرکشی و جنگهای فیزیکی بین کشورها جهت اثبات برتری تا حدود زیادی معنا و مفهوم خود را از دست داده و جنگهای اقتصادی جای آنها را گرفته است، باید قبول کرد که کشور ما نیز از این قاعده مستثنی نیست وبرای حضور قدرتمند خود در سطح جهان نیازمند سیاستهای اقتصادی قوی و رو به رشد می باشد.
در خبرها شنیدیم که کشور عمان با ١٢ درصد رشد اقتصادی ! در حال حاضر سریعترین اقتصاد در حال رشد جهان را در اختیار دارد و این در حالی است که دولتمردان ما در طی این سالها مدام به مردم جامعه این شعار را داده اند که کشور ما روزی جزء قدرتهای اقتصادی جهان خواهد شد و یا تا سال 1404 یکی از قدرتهای برتر جهان خواهیم بود اما سوال اصلی این است که با کدام برنامه اقتصادی و با چه رویکردی در انتظار این سطح از پیشرفت و اعتلا در سطح اقتصاد جهانی هستیم؟
آیا غیر از این است که در طول یکسال گذشته با خروج آمریکا از برجام کشور ما از ادامه اجرای سیاستهای اقتصادی خود چه در بخش مبادلات خارجی و بروز کردن ناوگان هوایی و زمینی خود باز مانده است و اعمال تحریمهای نفتی از سوی آمریکا کل اقتصاد کشور را فلج کرده است؟
باید بپذیریم که اقتصاد کشور ایران رانمی توانیم با قدرتهای برتر صنعتی جهان و یا کشورهای پیشرفته و پر درآمد اروپائی و آسیایی مقایسه می کنیم و یا حتی با کشورهای حاشیه خلیج فارس؟؟!!
باید بپذیریم که در طول این سالها عدم وجود تیم اقتصادی دانا، توانمند و منسجم در بدنه دولتها و درگیری بیش از حد دولت در مسائل سیاسی و بین المللی و کم توجهی به امورات اقتصادی
حتی نتوانسته ساده ترین فاکتور یعنی مشکلات معیشیتی مردم را برطرف نماید چه برسد به فاکتورهای اقتصاد جهانی!
باید بپذیریم که رییس جمهوری همانند ترامپ توانسته است در طول سالهای ریاست جمهوری خود با اجرای سیاستهای درست یا غلط اقتصادی خود تهدید جدی برای اقتصاد جهانی بشمار آید.
باید پذیرفت که اگر پشتوانه سیاست خارجی ما فقط مانور دادن به قدرت نظامی کشورمان باشد ایران در جهان تنها در یک حوزه محدود میشود اما اگر در کنار قدرت نظامی، قدرت اقتصاد و ثروت هم پشتوانه سیاست خارجی ما بشوند ما از حوزه نفوذ وسیعتری برخوردار خواهیم بود.
باید بپذیریم که اقتصاد کشور در شرایط حاضر تحت‌فشارهای زیادی است چرا که صادرات نفت با سختی بیشتری صورت می گیرد و درآمدهای ارزی کشور کاهش پیداکرده است و این کاهش، ادامه پیدا خواهد کرد. کاهش درآمدهای ارزی، بر بسیاری از طرح‌ها و پروژه‌های اصلاحات اقتصادی کشور، که اقتصاد ما به‌شدت به آنها نیاز دارد، تأثیر می‌گذارد بنابراین لازم است که دولت محترم دست از گفتار درمانی بردارد و با اجرای سیاستهای پولی و مالی صحیح چشم انداز جدی برای توسعه اقتصادی پایدار در کشور ترسیم نماید.