درست است که کشورهای همسایه ما، سرمایه گذاری های بزرگی را در کشورهای دور دست انجام داده اند، تجار بزرگ افغانی، ترکمن، آذری، عراقی، ترک، پاکستانی و ... را می شناسیم که در کشورهای دور سرمایه گذاری نموده اند تا ما یحتاج کشور خود را تولید و آن را به کشورهایشان صادر کنند، اما چرا حجم سرمایه گذاری خارجی توسط همسایگان در کشور ما قابل ملاحظه نیست؟
باید به این نتیجه رسیده باشیم که دو حوزه صادرات و جذب سرمایه از جمله حوزه هایی است که ارتباط مستقیم با معرفی صحیح دارد، در طول سالیان گذشته نتوانسته ایم به خوبی رشد خود در تولید کالا و خدمات را به همسایگان خود معرفی کنیم، آن هم همسایگانی که اکثرا با شهر های مرزی ما هم زبان هستند و به فرمایش مقام معظم رهبری ما با برخی از همسایگان رابطه خویشاوندی داریم.
- تا چه میزان نیازهایی کالایی و خدمات کشورهای همسایه را می دانیم؟
- تا چه حد با الزامات فنی، حقوقی و اقتصادی در کشورهای همسایه آشنا هستیم؟
- در سال 1397 در چه تعدادی از نمایشگاه های بین المللی در کشورهای همسایه شرکت کرده ایم؟
- محصولات و یا خدمات خود را چگونه معرفی نموده ایم؟
- چقدر توانسته ایم توانمندی های خود را در حوزه صادرات به همسایگان معرفی کنیم؟
- چه فرصت های سرمایه گذاری را که برای آنان هم سودمند است معرفی نموده ایم؟
- در کدام مجمع بین المللی سرمایه گذاری که روزانه در دنیا برگزار می گردد، فرصت های خود را معرفی نموده ایم؟
- چه تعداد از توافق نامه های بین المللی با همسایگان را عملیاتی نموده ایم؟
البته شاید بسیاری از مدیران در بخش خصوصی، دولت را مقصر همه موارد فوق بدانند، اما من معتقدم که بخش خصوصی نیز در این حوزه ها با جدیت و برنامه ریزی وارد نشده است، مطمئن هستم در صورتی که توجه جدی به بازار کشورهای همسایه در دو حوزه صادرات و جذب سرمایه خارجی شود و تنها سهم ما از این بازار ها از 1.5 درصد موجود سالیانه 3 درصد افزایش یابد، تنها در 6 سال آینده یعنی سال 1404 خواهیم توانست به بیستمین قدرت اقتصادی دنیا تبدیل شویم.
در حوزه جذب سرمایه خارجی، ذهنیتی در بین مسئولین و نیز مدیران بخش خصوصی وجود دارد که تحریم های بین المللی مانع ورود سرمایه خارجی به کشور است که این دلیل، برهان پسندیده ای برای عدم جذب سرمایه خارجی نیست، چرا که در طول سالیان تحریم شرکت های متعددی با پای خود وارد بازار ایران شده و سرمایه گذاری کرده اند و آمار سرمایه گذاری خارجی به وضوح این مورد را نشان می دهد.
سرمایه گذاران خارجی، در کنار ریسک های بین المللی، بازده بازار، منابع و مواد اولیه ونیز منابع انسانی را در کنار یکدیگر بررسی می کنند تا در خصوص ورود به بازار و سرمایه گذاری تصمیم بگیرند، جالب اینجاست که در بسیاری از موارد چنانچه اطلاعات لازم برای سرمایه گذاران خارجی مهیا شود، مطمئن هستیم که نتیجه بررسی عوامل چهارگانه فوق موجب جذب سرمایه گذاران خواهد شد.
در حوزه صادرات وضعیت به مراتب ساده تر می باشد، چنانچه توانمندی ها در حوزه صادرات با الگوی صحیح به همسایگان معرفی شود، تفاوت قیمت ها و مزیت های رقابتی برای آنان تشریح و اثبات شود، شاهد خواهیم بود که خریداران در کشورهای همسایه بهترین تسهیل کننده تجارت در شرایط سخت تحریم هستند.