نشنال اینترست ادعا کرد؛ از آنجایی که ایران تقریبا به طور کامل به فناوری ماشین آلات نظامی دیگر کشورها وابسته است؛ چه در زمینه طراحی تانک‌های شوروی سابق در این کشور، و چه در زمینه تولید جت‌ها و هواپیماهای آموزشی روسیه یا جنگنده‌های دارای قابلیت اختفای جعلی که کپی‌برداری هستند.
این نشریه آمریکایی در گزارشی، درباره قابلیت‌های نظامی تهران، با اشاره به این نکته، نوشته است که تنها یکی از نقاط روشن، زیردریایی‌های کلاس کیلوی آنهاست. کلاس کیلو در اوایل دهه ۱۹۸۰ در کارخانه‌های کشتی‌سازی شوروی ساخته شد. بر خلاف زیردریایی‌های اتحاد جماهیر شوروی و زیردریایی‌های دارای موشک بالستیک هسته‌ای عظیم کنونی «بومر» روسیه، کیلوهای ایران از نوع دیزلی-الکتریکی هستند و اندازه آنها بسیار کوچک‌تر است. آنها همچنین فاقد مخازن موشکی پرتاب عمودی هستند و در عوض برای رفتن به آب‌های ساحلی در مقابل کشتی‌های دشمن که در سطح دریا هستند، و مقابله با دیگر زیردریایی‌ها طراحی شده است.
اگرچه زیردریایی‌های کلاس کیلوی ایران به‌طور حتم تا حدی قدیمی هستند، اما تعدادی ویژگی دارند که آنها را به شکارچیان قوی در تنگه هرمز یا آب‌های سرزمینی ایران تبدیل می‌کند، از جمله پیشرانه نسبتا بی سر و صدا، و به طور بالقوه یک پوشش ضد انفجار جاذب صدا که به انجام عملیات معمول در سکوت کمک می‌کند.ایران زیردریایی‌های کلاس کیلوی خود را پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی خریداری کرد. مسکو که برای تزریق پول نقد به اقتصاد روسیه مستاصل بود، تعدادی سلاح و سکوی اسلحه شوروی سابق را به خارج از کشور فروخت و با وجود برخی اعتراض‌های بین‌المللی، ایران سه زیردریایی کلاس کیلو را تحویل گرفت.
از زمان ورود این زیردریایی‌ها به نیروی دریایی ایران، آنها با وجود قدیمی بودن، بهترین‌های نیروی دریایی ایران بوده‌اند. زیردریایی‌های طراحی شده توسط ایران قابلیت رقابت با آنها را ندارند. با این همه اما ممکن است زیردریایی‌های کلاس کیلو، حداقل برای مدتی از کار افتاده باشند.
گزارش‌های اخیری که توسط کارشناسان نیروی دریایی تهیه شده نشان می‌دهد که سه زیردریایی کلاس کیلوی ایران حدود یک ماه است که از آب خارج شده‌اند.
یکی از اولین نشانه‌های مشکلات زیردریایی‌های کلاس کیلو اواخر سال گذشته آشکار شد؛ هنگامی که از یکی از زیردریایی‌های کلاس کیلوی ایران هنگام حمل و نقل زمینی با کامیون، احتمالا برای تعمیرات کلی، فیلمبرداری شد. این واقعیت که هر سه زیردریایی کیلویی ایران به طور همزمان از آب خارج شده‌اند، نشان می‌دهد که ناوگان کوچک آنها مشکلی جدی دارد.
براساس گزارش این نشریه، چ.آی. ساتون، کارشناس نیروی دریایی توضیح می‌دهد: «یکی از قایق‌ها از سال ۲۰۱۹ در اسکله خشک بندرعباس است. دیگری ماه‌هاست که در حیاط صنایع دریایی شهید درویشی در بندرعباس است. در اواسط دسامبر، سومین زیردریایی هم در اسکله خشک بندرعباس قرار گرفت.»
به نقل از ایندیپندنت، نمی‌توان با اطمینان قطعی گفت که زیردریایی‌هایی که ستون فقرات نیروی دریایی ارتش ایران را تشکیل می‌دهند به چه دلیل در دریا نیستند، اما ممکن است این اتفاق به دلیل کمبود قطعات یدکی، کمبود دانش فنی و مهارت تعمیرات، محدودیت‌های مالی / یا نیروی انسانی (شاید به دلیل شیوع ویروس کرونا) یا ترکیبی از همه این موارد باشد./